Odszukaj sformułowania i słowa kluczoweZemsta - Zgoda buduje, niezgoda rujnuje - udowodnij słuszność racji na przykładzie Zemsty - Aleksander Fredro Dominika Grabowska 23 lutego, 2013 I Gimnazjum , język polski 1 Comment Powiedzenie zgoda buduje, niezgoda rujnuje uważam, że jest słuszne i wciąż aktualne.Zgoda buduje niezgoda rujnuje Tomb Raider Action und Spaß; Pokemon Games overview; Cool Digimon Games; All about Sonic the hedgehog ; Super Mario 4ever ' zgoda » buduje bez cegieł. zgoda » buduje w znanym przysłowiu. zgoda » buduje według przysłowia. zgoda » buduje, gdy panuje. zgoda » carte blanche. zgoda » cichość. zgoda » cisza. zgoda » consensus. zgoda » cyrograf. zgoda » czemu nie. zgoda » dlaczego nie. zgoda » dobra. zgoda » dobrze. zgoda » dobrze, aprobując. zgoda Lyrics, Meaning & Videos: Ciągle Wkurwiam Się, Muzykąludzidręcze, Ciężko w to uwierzyć, Nie porównuj mnie do siebie, Wprowadzenie, Mogę, Nie ma zasad, Zabijam chooojowy rap, Co z tą polską, Wczoraj, Lubię relaxem żyć, Muzykąludzidręcze Zgoda buduje Niezgoda rujnuje Wojna wszystko niszczy Zgoda buduje Niezgoda rujnuje Wojna wszystko niszczy. Sign Up; Log In; Messenger; Facebook Lite; Watch; Places A więc 3 argumenty : “Zgoda buduje niezgoda rujnuje”. Jeśli jesteśmu życzliwi i pomagamy innym osobom , a one są wdzięczne i są takich samych poglądów jak my to zawsze nam pomogą. Jeśli ciągle się z kimś kłócimy to nie możemy liczyć na pomoc w ciężkiej sytuacji. Jeśli ktoś nam pomaga w naszych trudnych życiowych . Zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – jest to znane hasło, o słuszności którego przekonał się zapewne każdy, kto uczestniczył w jakimś konflikcie. Podkreśla ono wartość porozumienia jako siły twórczej, dzięki której możliwe jest osiągnięcie spokoju i stabilizacji w życiu. Jednak mimo tego, że z pomocą porozumienia można osiągnąć więcej niż przy pomocy kłótni, to wciąż na świecie wydarzają się liczne nieporozumienia i konflikty, w które ludzkość się angażuje, czy to osobiście, czy nawet jako całe narody. Liczne przedstawienia i obrazy różnego rodzaju kłótni można spotkać także w literaturze. Zajmował się nimi między innymi Aleksander Fredro w swojej “Zemście” wydanej w roku 1834 a także Adam Mickiewicz w “Panu Tadeuszu”, który opublikowany został w tym samym roku co “Zemsta”.W “Zemście” Fredro zobrazował wieloletni spór, jaki toczą między sobą sąsiedzi – Cześnik Maciej Raptusiewicz oraz Rejent Milczek. Dotyczy on zamku, w którym mieszkają i o mur graniczny. Rejent pewnego dnia, bez konsultacji z Cześnikiem, postanowił załatać dziurę w tym murze, w efekcie czego na zamku wybuchła awantura. Cześnik przepędził robotnik z dziedzińca, co Rejent próbował wykorzystać, oskarżając go o ich pobicie i fałszując ich zeznania. Dochodzi nawet do porwania Wacława, syna rejenta, jako jeńca wojennego. Cała otoczka konfliktu przypominała właśnie wieloletnią wojnę, bez nadziei na pokój – żadna ze stron nie była nim zainteresowana. Dopiero związek i ślub młodego pokolenia – Klary i Wacława – sprawia, że zwaśnione strony godzą się po latach awantur i kłótni. Fredro opisuje ten spór w sposób komiczny i dowcipny, nie zmienia to jednak faktu, że przez lata uniemożliwiał on obydwu stronom normalne funkcjonowanie w zamku i paraliżował codzienne życie oraz niemal zaważył na związku Wacława i Klary – bratanicy Cześnika – którzy nie podzielali stron swoich ojców. Cześnik i Rejent są tu zobrazowani jako osoby zachowujące się bez sensu, niemal jak dzieci, ich działania są infantylne i przynoszą jedynie szkodę. Ich niezgoda wpływała negatywnie na życie wszystkich wokół, w tym młodych osób, które chciały wspólnie iść przez życie, a stara, rodowa waśń niemal im to uniemożliwiła. Swoje szczęście mogli zbudować dopiero na zgodzie między dwiema rodzinami, wcześniej, w trakcie konfliktu nie było to dla nich możliwe. Sytuacja ta dobrze obrazuje prawdziwość stwierdzenia, że to właśnie zgoda buduje, a niezgoda mogła doprowadzić jedynie do tragedii. Podobny wątek waśni rodowej pojawia się także w “Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza, jednak tam nie ma on szczęśliwego zakończenia. Konflikt osadzony jest na postaci Jacka Soplicy i Stolnika. Oparty był on o niespełnionej miłość Soplicy do Ewy Horeszkówny, córki Stolnika. Jej ojciec bowiem odprawił Soplicę, zanim ten w ogóle oficjalnie poprosił o rękę Ewy – podano mu czarną polewkę. Na tej odprawie osadził się cały pokoleniowy konflikt rodzin, ponieważ jakiś czas później Soplica wykorzystał atak Moskali na zamek Horeszków, włączył się do walk i zabił Stolnika. W wyniku tego czynu musiał uciekać i resztę życia spędził na pokucie jako ksiądz Robak. Nie uczestniczył przez to w wychowaniu i w dorastaniu swojego syna, Tadeusza, a Gerwazy Rębajło – klucznik rodu Horeszków – poprzysiągł Soplicom zemstę. Niezgoda trwała latami, dawne żale nie chciały minąć i dopiero niepokój wywołany obecnością Moskali oraz związek Tadeusza – syna Jacka – z Zosią – córką Ewy, doprowadziły do pojednania i wybaczenia. Nie zmieniło to jednak faktu, że Jacek Soplica zmarnował przez tę niezgodę ze Stolnikiem własne życie i pozbawił Tadeusza obecności ojca. Gerwazy Rębajło wybaczył mu jego grzechy dopiero na łożu śmierci i po tym, jak jako ksiądz Robak uratował życie klucznika oraz Hrabiego. Awantura, którą wywołało uczucie Soplicy do Ewy Horeszkówny ścigało go przez całe życie, a ponieważ zamordował Stolnika nie mógł nawet spróbować rozwiązać tego konfliktu wcześniej i spokojniej. Gdyby Soplica – zamiast angażować się w konflikt- spróbował rozwiązać ten problem inaczej, to być może Stolnik nie zginąłby tak tragiczną śmiercią, Soplica nie musiał uciekać i kryć swojej tożsamości za maską zakonnika i mógłby samodzielnie wychowywać swojego syna. Jest to przykład waśni, która w przeciwieństwie do tej znanej z “Zemsty”, znalazła swój finał po wielu gorzkich latach, pokucie oraz po cierpieniu wielu niewinnych osób, którego można było uniknąć, gdyby tylko zgoda zapanowała wcześniej. W obydwu dziełach, zarówno w “Zemście” Fredry, jak i w “Panu Tadeuszu” czytelnik ma do czynienia z historią rodowej waśni z zakazanym uczuciem w tle. Fredro zobrazował prawdziwość powiedzenia, że zgoda buduje, a niezgoda rujnuje za pomocą dowcipu i komedii, którą zakończył szczęśliwym finałem i małżeństwem, które powstało ze świeżo zawartego pokoju, Mickiewicz pokazał za to konsekwencje upartego brnięcia w konflikt i agresję, które poskutkowały latami cierpień wielu niewinnych osób i okazały się możliwe do zakończenia dopiero na łożu śmierci księdza Robaka. Jest to także zobrazowanie przytoczonego powiedzenia, ale na odwrót, poprzez opisanie efektów tego, co dzieje się, gdy człowiek zapomni o tym, jak ważny jest pokój i zgoda. "Zgoda buduje, niezgodna rujnuje"- rozprawka na podstawie komedii "Zemsta" (Musi być o tym że Cześnik i Rejent prowadzą spór o mur, gdy jeden go buduje, drugi niszczy robiąc mu na złość. Oraz o tym, że przez ich kłótnię Klara i Wacław nie mogą wziąć ślubu.) PROSZĘ JAK NAJSZYBCIEJ DAJĘ NAJ! Przysłowie „Zgoda buduje, niezgoda rujnuje” jest uniwersalną prawdą życiową. Aforyzm podkreśla wartość spokoju, który może pomóc ludziom w utrzymaniu relacji. Również z pragmatycznego punktu widzenia, lepiej pozostawiać z innymi w dobrych stosunkach, ponieważ dzięki temu w momencie kryzysu ktoś może chcieć pomóc. Słowa te są wyjątkowo aktualne w kontekście aktualnego życia społecznego, gdzie spory i kłótnie dominują przestrzeń publiczną. Odnoszą się one do życia politycznego państw, jak również pokoju w regionie, jak na przykład aktualna wojna w Ukrainie. Umiejętność szukania kompromisu, chęć porozumienia z osobami o odmiennych poglądach ma obecnie kluczowe ciągu ludzkiej egzystencji pojawia się wiele trudnych sytuacji, w których ciężko odnaleźć rozwiązanie. Przez to może dojść do eskalacji konfliktu, kłótni, które są całkowicie niepotrzebne. Chęć odnalezienia propozycji opowiadającej obu stronom może okazać się bardzo ważna. Czasem potrzebna jest to tego pomoc z zewnątrz, prowadzenie negocjacji czy arbitrażu, jednak samo wyrażenie gotowości do rozmów i pogodzenia się ma ogromne znaczenie. Przykładów kłótni i sporów w literaturze można odnaleźć wiele. Aleksander Fredro, mistrz polskiej komedii w dramacie „Zemsta” przedstawił absurdalny problem, który prowadzi do absurdalnie dalekich konsekwencji. Załatanie dziury w murze prowadzi do bitwy między Raptusiewiczem a Milczkiem i wynajętymi przez niego murarzami. Wojnę przywodzi na myśl również język używany przez bohaterów oraz porwanie Wacława, syna Rejenta jako „jeńca wojennego”. Dziura w murze jest jedynie punktem zapalnym antypatii między rodzinami zajmującymi dwie części zamku. Dorośli mężczyźni zachowują się jak dzieci (co jest jednym z elementów komizmu w sztuce teatralnej), chcąc dopiec sąsiadowi na najróżniejsze sposoby. Angażują w to również osoby, które niekoniecznie są winne tej sytuacji — bratanicę cześnika Raptusiewicza, Klarę oraz syna Rejenta, Wacława. Dopiero ich ślub z miłości godzi panów. Zdają sobie sprawę z bezsensu ich postępowania. Młodzi nie musieli jednak skończyć w szczęśliwej relacji, ponieważ na złość jednemu, drugi chciał wyswatać dziecko z kimś innym. Przez to pojawia się wątek ewentualnego ślubu między Podstoliną a Wacławem, którzy mieli kiedyś romans, jednak chłopak kocha Klarę. Ich postawienie granicy pozwala dopiero na poprawę sytuacji. Nowożeńcy budują swoje szczęście na zgodzie, miłości. Ukazuje to głęboki sens powiedzenia z tematu oraz potwierdza założenie, że zgoda buduje. Waśnie i uparte pozostawanie przy swoim zdaniu może często doprowadzić do tragicznych skutków. Nietrudno wyobrazić je sobie w przypadku innego zakończenia dramatu Aleksandra Fredry, gdzie kłótnia między opiekunami młodych prowadzi do ich nieszczęścia. Wpływ rodzin na przyszłość dzieci jest duża, często przez to nie mogą oni prowadzić takiego życia, jakby chcieli. Choć obecnie niezależność i zdanie nastolatków jest coraz częściej brane pod uwagę, w przeszłości bywało z tym różnie. Dzieci uważano za własność rodziców, która nie może robić tego, co chce. Przez to w konsekwencji sporu rodu Kapuletich i Montekich dochodzi do dramatycznej śmierci Julii i Romea. William Shakespeare w tragedii ukazuje, jak bezsensowna nienawiść między rodzinami (nie wiadomo, z czego ona wynika) prowadzi do wielu tragedii. Poza samobójstwami zakochanych nie można zapominać o zabójstwie Merkucja oraz Tybalta, którzy mordują się przez głęboki spór między rodami, przechodzący na kolejne pokolenia. Porozumienie udaje się odnaleźć dopiero po śmierci Romea i Julii, którzy chcieli po prostu być razem. Przez bliskich i ich kłótnie de facto ginie pięć niewinnych niczemu osób. Gdyby umieli oni się porozumieć (zgodnie z wyznawaną przez nich religią, obie rodziny są blisko związane z kościołem katolickim), może nie doszłoby do tak wielu tragicznych śmierci młodych ludzi. Doskonale widać tutaj, jak niezgoda może zrujnować nie tylko życia osób pokłóconych, ale i ich najbliższych. Motyw sporu obecny jest również w innych utworach literatury polskiej. W idyllicznej opowieści o życiu szlacheckim również znajduje się taki wątek. Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” opisuje spór o zamek, który na wielu płaszczyznach przypomina ten z „Zemsty” Fredry. Dopiero w obliczu niebezpieczeństwa Horeszko i Soplica potrafią się zjednoczyć i porozumieć. Zajazd moskali nie tylko godzi rodziny, ale prowadzi do prawdziwego wybaczenia. Dzięki temu udaje rozwiązać się spór o zamek, a Jacek Soplica umiera w poczuciu pogodzenia i zadośćuczynienia za swoje lektury pokazują czytelnikom, że kłótnie nie prowadzą do niczego dobrego. Oczywiście, że czasami ciężko się bez nich się obejść, jednak najważniejsze jest szukać zgody, ponieważ trwanie w nienawiści może doprowadzić do wielu negatywnych konsekwencji. Nikt nie chce przecież, by jego spór doprowadził do krzywdy bliskich, którzy nie są temu winni. Ze względu na to warto odnajdywać nić porozumienia, ponieważ jedynie zgoda może pomóc zbudować szczęśliwe relacje i spokojne, dobre życie. Odpowiedzi Requiem odpowiedział(a) o 16:40 Ludzie którzy żyją w zgodzie są do siebie pozytywnie nastawieni i szanują się wzajemnie razem mogą osiągnąć wiele, a jeśli żyją w niezgodzie skłóceni będa robić wszystko by jeden drugiemu zaszkodził by przeciwnik nie osiągnoł jakiego kolwiek założonego celu dajmy przykład budowa domu jesli buduje się dom i wszyscy są zgodni jest tylko kwestia wzięcie sie do pracy i wybudowanie go a jeśli będa się kłócić i ciągle robić sobie nazłość to nigdy go nie postawią bo nie dojdą do porozumienia. Najokrutniejszym przykładem nie zgody jest wojna samo to słowo ciągnie za sobą to iż rujnuje. obecny przykład tego co dzieje sie w iraku czy też toczące się ciągle wojny domowe w afryce jak ci ludzie żyją w jakich ciężkich warunkach itp Uważasz, że ktoś się myli? lub Home NaukiInne Nauki szmajda3 zapytał(a) o 17:14 Zgoda buduje, niezgoda rujnuje . wytłumacz przysłowie .! albo to przysłowie - gdzie zgoda tam i siła . 1 ocena | na tak 100% 1 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 17:15 współpraca i dobre stosunki są warunkiem koniecznym do osiągnięcia wspólnego celu 1 0 szmajda3 odpowiedział(a) o 17:16 ale długie troche .! 1 0 szmajda3 odpowiedział(a) o 17:17 niech ta odpowiedz bedzie rozwinieta 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

zgoda buduje a niezgoda rujnuje